ORAL HISTORY ARCHIVE

Name (Ονοματεπώνυμο): Avraam Athanasia / Αβραάμ Αθανασία
Sex (Φύλο): Female (Γυναίκα)
Year of Birth (Έτος Γέννησης): After (Μετά το) 1974
Place of Birth (Τόπος Γέννησης): Larnaca (Λάρνακα)
Nationality (Ιθαγένεια): Cypriot (Κυπριακή)
Community (Κοινότητα): Greek-Cypriot (Ελληνοκυπριακή)
Occupation (Επάγγελμα): Other (Άλλο)
Refugee (Πρόσφυγας): No (Όχι)
Language (Γλώσσα Καταγραφής): Greek (Ελληνική)
Related to Killed or Enclaved or Missing persons (Σχετίζεται με Σκοτωμένους ή Εγκλωβισμένους ή Αγνοούμενους): Yes (Ναι)
Serving the army in some capacity at the time (Υπηρετούσε στο στρατό με κάποια ιδιότητα κατά την περίοδο εκείνη): No (Όχι)
Lived in Refugee Camp (Έζησε σε Προσφυγικό Καταυλισμό): No (Όχι)

Νικολέττα Χριστοδούλου: Νάσια, θέλω να μου πεις τι ξέρεις για το 1974. Δεν ήσουν γεννημένη τότε.
Αθανασία Αβραάμ: Όχι.
ΝΧ: Φαντάζομαι όμως ότι έχεις ακούσει κάποια πράγματα;
ΑΑ: Ναι.
ΝΧ: Πες μου, λοιπόν, κάποιες ιστορίες που σου έκαναν εντύπωση. Κάποια πράματα που έμειναν αποτυπωμένα στο μυαλό σου, ιστορίες που έχεις ακούσει για το 1974.
ΑΑ: Βασικά εκείνο που ξέρω είναι ότι έγινε η εισβολή στην Κύπρο, ήρθαν οι Τούρκοι, πήραν πολλές περιοχές … σκοτώθηκε και έφυγε πολύς κόσμος από τα σπίτια του, έμεναν σε αντίσκηνα, δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ στη ζωή τους, χάθηκε πολύς κόσμος, πρόσφυγες, μωρά, γυναίκες… Πέρασε φτώχια η Κύπρος … και στο τέλος ο πόλεμος άφησε την Κύπρο χωρισμένη στα δύο, οι πρόσφυγες εκτοπίστηκαν και … έμειναν σε άλλες, ελεύθερες περιοχές της Κύπρου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το μαρτύριό τους τελείωσε.
ΝΧ: Γνωρίζεις γιατί έγινε αυτό που έγινε το ’74;
ΑΑ: Όχι, δεν ξέρω. Απλά ξέρω ότι έγινε η εισβολή και ήρθαν οι Τούρκοι. Αλλά κάποια άτομα γνώριζαν από πριν ότι θα γινόταν η εισβολή. Ήταν κάτι που το περίμεναν κάποιοι και μετά το έμαθε ο κόσμος.
ΝΧ: Φταίει κάποιος;……
ΑΑ: Σίγουρα κάποιος φταίει αλλά, δεν το ξέρω εγώ. Μερικές φορές μιλούμε για κομματικά, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι μόνο κομματικά. Αν είναι κομματικά δεν είναι μόνο ένα κόμμα που ευθυνόταν για αυτό. Γενικά ήταν η διχόνοια που υπήρχε μεταξύ του…κόσμου. Για παράδειγμα, ο παππούς μου ήταν αριστερός και οι δεξιοί ήθελαν να τον σκοτώσουν λόγω διαφορών που υπήρχαν μεταξύ αριστερών και δεξιών… Αναγκάστηκε τότε, για τρεις βδομάδες να κοιμάται πάνω στο σπίτι για να μην τον βρουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εγώ υπερασπίζομαι αριστερούς ή δεξιούς επειδή ο παππούς μου είναι αριστερός…
ΝΧ: Άκουσες πράγματα από τον παππού σου ή από την μητέρα σου; Σε ενδιέφερε να μάθεις, γενικότερα, οπότε τους ρωτούσες;
ΑΑ: Ρωτούσα όταν ήμουν πιο μικρή αλλά...μερικές φορές οι γονείς και οι πιο μεγάλοι μας επηρεάζουν με την άποψή τους. Και ειδικά για τα κομματικά… Στο σχολείο … δεν ήθελα να λαμβάνω μέρος ή να μπλέκομαι [στα κομματικά]  επειδή κάποιοι ήξεραν ότι οι γονείς μου είναι με…το τάδε κόμμα…Νομίζω ότι εμείς οι νέοι συνεχίζουμε αυτή την ιστορία. Αν θέλουμε να έρθει μια βιώσιμη λύση πρέπει όλα να τα ξεχάσουμε……γιατί ίσως να έχουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης εμείς οι ίδιοι οι Κύπριοι που μας βρήκαν σε μια δύσκολη θέση και μας έκαναν αυτόν τον πόλεμο.
ΝΧ: Πρέπει να ξεχάσουμε όσα έγιναν;
ΑΑ: Όχι, να μην ξεχάσουμε ότι…έχουμε… τα δικά μας μέρη απ’ εκεί, τα ήθη και τα έθιμά μας. Είναι πολλά πράματα που έμειναν απ’ εκεί. Ειδικά για τους παππούδες…και τις γιαγιάδες μας… Είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής τους… Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, ούτε τις δύσκολες στιγμές, αλλά ούτε και τις καλές. Απλά πρέπει να ηρεμήσουμε μέσα μας έτσι ώστε αν έρθει μια λύση και αν χρειαστεί να είμαστε μαζί με Τουρκοκύπριους ακόμα και με Τούρκους να μπορούμε να το κάνουμε και να μην υπάρχει αυτή η διχόνοια που υπάρχει μεταξύ μας. Γιατί πιστεύω ότι…με τις γενεές που θα περάσουν αυτή η ιστορία μας θα ξεχαστεί. Μπορεί να μην είναι υπέρ μας γιατί είναι μεγάλη η ιστορία της χώρας μας, αλλά θα πρέπει να ξεχαστεί για να έρθει μια λύση. Γι’ αυτό τόσα χρόνια προσπαθούν όλοι για ένα πράμα. Τη λύση.
ΝΧ: Τι έκανε η μητέρα σου την ημέρα της εισβολής;
ΑΑ: Η μητέρα μου ήταν 13 χρονών … δεν πήγαινε σχολείο γιατί ήταν από φτωχή οικογένεια… Έμενε σπίτι, είχε εφτά αδέρφια και έκαναν τις καθημερινές δουλειές. Επίσης, ο παππούς μου είχε σωματείο ποδοσφαιριστών της Σαλαμίνας και τον  βοηθούσαν. Ο θείος μου ήταν ένα χρόνο πιο μικρός από τη μητέρα μου. Γενικά ήταν ήρεμη η ζωή τους. Δεν ήξεραν από πόλεμο, τους ήρθε απότομα… Η θεία μου ήταν παντρεμένη…και έγκυος, σηκώθηκαν και έφυγαν. Δεν έφυγαν όμως όλοι μαζί. Ο παππούς μου έμεινε με τη γιαγιά μου και η μητέρα μου με τα αδέρφια της πήγαν και έμεναν σε αντίσκηνα μαζί με άλλους πρόσφυγες.
ΝΧ: Πού; Σε ποια περιοχή;
ΑΑ: Δεν την ξέρω την περιοχή…Έμεναν εκεί για λίγες ημέρες μέχρι που δεν υποχωρούσε ο πόλεμος και αναγκάστηκαν να έρθουν πιο κάτω στη Λάρνακα… Όταν τέλειωσε ο πόλεμος τους έδωσαν ένα προσφυγικό σπίτι, έμεναν εκεί και συνέχισε η ζωή τους.
ΝΧ: Σου περίγραψε εκείνη την ημέρα της εισβολής; Ξέρεις λεπτομέρειες;
ΑΑ: Το μόνο που μου είπε είναι ότι … τόσο πολύ φοβήθηκαν που … νόμιζαν ότι τέλειωσαν όλα. Ότι δεν θα προλάβαιναν καν να… δει ο ένας τον άλλο. Γιατί δεν ήταν όλοι μαζί μέσα στο σπίτι…Περισσότερο αναστατώθηκε η γειτονιά, οι συγγενείς έμεναν δίπλα-δίπλα … έτρεχαν να πιάσουν τα πράματα τους αγχωμένοι αν θα προλάβουν… κάτι. Αν θα δει ο ένας τον άλλο. Δεν … σκέφτονταν το μέλλον. Εκείνη τη στιγμή απλά έκαναν εκείνο που έπρεπε.
ΝΧ: Πού βρίσκεται η Καλοψύδα; Έχεις πάει;
ΑΑ: Πήγα μια φορά μαζί με τη μαμά μου [τότε που] άνοιξαν το οδόφραγμα… Νομίζω είναι κοντά στην Αμμόχωστο αλλά δεν είμαι σίγουρη.… Δεν ήταν μικρό χωριό … είχε … δημοτικά σχολεία κλπ αλλά τώρα καταστράφηκε εντελώς. Το σπίτι της μαμάς μου είναι σε άθλια κατάσταση. Δεν μπορείς να μπεις μέσα. Έμειναν μόνο οι τοίχοι. Η περιοχή μόνο. Στης θείας μου όμως μένουν μέσα Τουρκοκύπριοι.
ΝΧ: Μπορείς να μας περιγράψεις λίγο το χωριό; Είναι κοντά στη θάλασσα;
ΑΑ: Δεν είδα θάλασσα. Υπήρχαν πολλά χωράφια … παλιές γειτονιές, … δεν έμεινε τίποτα. Υπήρχε μια μεγάλη εκκλησία … του Σωτήρος αν δεν κάνω λάθος. Την έφτιαξαν μάλιστα και είναι μεγάλη… Έχει από τα οχτώ μου να πάω, δεν θυμάμαι τώρα… Το μόνο που θυμάμαι ότι έμεινε κανονικά είναι το σπίτι της θείας μου και τη γειτονιά όπου έμεναν οι αδερφές της γιαγιάς μου… Εκείνα τα σπίτια ήταν … εντάξει αλλά έμεναν μέσα Τουρκοκύπριοι.
ΝΧ: Ήσουν οχτώ χρονών όταν πήγες είπες;
ΑΑ: Όταν είχε ανοίξει το οδόφραγμα. Ήμουν οχτώ ή δέκα χρόνων...
ΝΧ: Το 2003 πρέπει να ήσουν δέκα.
ΑΑ: Δέκα ναι.
ΝΧ: Τι έχεις ακούσει από τον παππού σου, τον πατέρας της μητέρας σου; Ήταν στρατιώτης τότε;
ΑΑ: Όχι, δεν ήταν στρατιώτης... Ήταν μεγάλος, αλλά τότε είχαν μείνει εκείνοι. Δεν έφυγαν μόλις έγινε ο πόλεμος, η εισβολή βασικά. Ο παππούς μου είναι οργισμένος ακόμη … δεν καθησυχάστηκε μέσα του. Και ειδικά, όταν πήγαν μετά αναστατώθηκαν κι’ άλλο. Θυμήθηκαν πιο έντονα τις στιγμές…
ΝΧ: Νιώθεις ότι θέλεις να μάθεις παραπάνω για την εισβολή ή για την περίοδο αυτή γενικότερα;
ΑΑ: Θέλω να μάθω…για την εισβολή…όχι το πώς έγινε ή τους λόγους. Τις συνθήκες ζωής τους. Ο λόγος δεν με ενδιαφέρει γιατί νιώθω ότι θα μου προκαλέσει άλλα συναισθήματα που δεν θέλω να τα νιώσω. Ότι φταίνε κάποιοι άλλοι και δεν θέλω να ξέρω… Εμένα με ενδιαφέρει να βρουν μια λύση. Όχι τον λόγο που έγινε αυτό.
ΝΧ: Τι σε ενοχλεί περισσότερο από αυτή την κατάσταση, πέραν του γεγονότος ότι έγινε η εισβολή;… …Ή σου είναι αδιάφορο;
ΑΑ: Με ενοχλεί το ότι…οι δικοί μου δεν έχουν τα σπίτια τους, μερικές φορές ακόμα και την περιουσία τους. Όλα τα λεφτά τους είναι εκεί……με ενοχλεί [επίσης] το ότι τα δικά μου άτομα είναι πληγωμένα και ειδικά τώρα που βρέθηκε…ο θείος μου περάσαμε ένα δύσκολο καλοκαίρι. Και οι θείες μου και όλοι μας … ακόμα περισσότερο με ενοχλεί που δεν ήταν πρόσφυγες και έχασαν όμως τον αδερφό τους. Πιο έντονα με ενοχλεί το ότι ακόμα τσακώνονται οι δικοί μας, οι Κύπριοι μεταξύ τους, και το βρίσκουμε μπροστά μας σε ότι κάνουμε. Στο σχολείο το βρίσκαμε μπροστά μας. Ακόμα και στο κολλέγιο που ήρθα ασχολούνται. Ασχολούνται βέβαια για να βοηθήσουν το κολλέγιο όμως στην τελική είμαστε οι φοιτητές χωρισμένοι πάλι στα δύο και αυτό δεν μου αρέσει. Και μερικές φορές όταν με ρωτούν  για τους δικούς μου τι κόμμα είναι ή οτιδήποτε άλλο προτιμώ να μην απαντώ για να μην… με ταμπελώσουν……Δεν σημαίνει ότι εκείνο που κάνουν οι γονείς σου ισχύει και για σένα.
ΝΧ: Είπες ότι βρέθηκε ο θείος σου; Τι εννοείς;
ΑΑ: Ο θείος μου, ο αδερφός του πατέρα μου, … ήταν αγνοούμενος. Δεν ήταν πρόσφυγας. Έμεναν Λειβάδια και ήταν στρατιώτης. Τότε ήταν 21 χρονών… Τον κάλεσαν να πάει στρατιώτης. Πήγε [και] ξαναήρθε. Εν τω μεταξύ ήταν … αρραβωνιασμένος και έτοιμος να παντρευτεί στις 14 του Αυγούστου……Είχε φύγει τέσσερεις-πέντε μέρες πριν και θα ερχόταν πίσω. Ήταν μαζί με άλλους από τα Λειβάδια και το Αυγόρου … και … στην επιστροφή τους … δεν ξέρουμε τι έγινε, αλλά χάθηκαν. Από εκείνη την ημέρα δεν επικοινώνησε με κανέναν και ... θεωρήθηκε αγνοούμενος για 33 χρόνια. Οι θείες μου δεν ήθελαν να τον ψάξουν, να το συζητήσουν … γιατί ήθελαν να πιστεύουν ότι ήταν ζωντανός. Παρ’ όλο που ήταν πολύ δύσκολο να είναι ζωντανός, ήθελαν να πιστεύουν ότι έκτισε τη ζωή του κάπου αλλού, ότι μπορεί να είναι Τουρκία ή οτιδήποτε άλλο. Δεν…ήθελαν, με άλλα λόγια, να το δεχτούν. Αυτοί που ήθελαν να μάθουν περισσότερο ήταν οι άντρες της οικογένειας. Μέχρι που μια μέρα το καλοκαίρι πήγαν στο πατρικό του πατερα μου και τους ζήτησαν να πάνε να πάρουν DNA για να δουν αν τα οστά που βρέθηκαν ήταν του θείου μου. Σοκαρίστηκαν… Μετά όμως ανακουφιστήκαν γιατί…έτσι…θα θαβόταν επιτέλους σε ένα κανονικό τάφο…με λειτουργία στην εκκλησία και με όλα. Αλλά πάλι τους πείραξε, ειδικά τον πατέρα μου που ποτέ δεν μιλούσε για τον θείο μου. Και ο μπαμπάς μου δεν πήγε στρατό για τον θείο μου. Επειδή ήταν αγνοούμενος, πήγαινε κάθε χρόνο στα Λειβάδια [όπου] γινόταν γιορτή για τους αγνοούμενους…και του έδιναν πλακέτα με το όνομα του θείου μου… Είδα πολλή διαφορά στη ζωή του πριν και τώρα. Ακόμα και τώρα άλλαξε πάρα πολύ μετά που βρήκαν τον θείο μου. Ήταν πολύ σκεφτικός στην αρχή αλλά τώρα είναι πιο ήρεμος και ζει…πιο ήσυχα. Σαν να…τον περίμενε τόσα χρόνια...
ΝΧ: Τι εννοείς;
ΑΑ: …Ήταν άγνωστο, ανοιχτό [ζήτημα] ακόμα, χωρίς να ξέρει [τι απέγινε] και μόλις έμαθε κάτι που μπορεί να ήταν ευχάριστο [γι’ αυτόν] ή δυσάρεστο τότε…ανακουφίστηκε κάπως.
ΝΧ: Ακούσατε ιστορίες για τον θείο σου; Είχατε μάθει ποτέ έστω κάτι χωρίς να ήταν επιβεβαιωμένο;
ΑΑ: Ο θείος μου απλά είχε μιλήσει με ένα συγχωριανό όταν ερχόταν πίσω με άλλους στρατιώτες… Αλλά ο χωριανός έφευγε και αυτός όπως έκαναν όλοι. Τα οστά του βρέθηκαν … πάρα πολύ κοντά … στο Αυγόρου, οπότε θα προλάβαινε να έρθει [υπό κανονικές συνθήκες] ... αλλά [δυστυχώς] δεν τα κατάφερε… Ακόμα…η γυναίκα του δεν το ήξερε ότι έφυγε τον πόλεμο. Ήταν τόσο σύντομα. Πήγε για να ξαναέρθει... Δεν έμαθαν κάτι…ιδιαίτερο. Απλά ότι βρέθηκε με άλλους στρατιώτες που κατάφεραν και ήρθαν πίσω.
ΝΧ: Μάλιστα. Άρα κάποιοι που ήταν μαζίκατάφεραν να έρθουν και κάποιοι όχι. Είπες ότι και οι θείες σου βρέθηκαν; Ή όχι;
ΑΑ: Οι θείες μου από τη μεριά της μαμάς μου... Ήρθαν όλοι πίσω. Ο αδερφός της μαμάς μου ήταν στρατιώτης [και] έλειπε [από] το σπίτι έξι ολόκληρους μήνες… Ήταν πιο μικρός αλλά πήγε. Ήρθε μια μέρα και ξαναπήγε. Δηλαδή έκαναν μεγάλο χρονικό διάστημα μακριά [από] το σπίτι τους. Βασικά όλοι φοβόντουσαν. Όποιος πήγαινε στρατιώτης ή όποιος πήγαινε να πολεμήσει τον περίμεναν και πώς τον περίμεναν. Έρχονταν μετά [από] τόσο καιρό… Αυτός ο θείος μου πέθανε [από] καρκίνο πριν [από] πέντε χρόνια. Και…για να δείτε πόσες πληγές έχουν ακόμα οι δικοί μας…η γιαγιά μου μερικές φορές λέει ότι [αυτά τα κακά] μπορεί να προέρχονται από τον ίδιο τον πόλεμο. Από τα όπλα και τα αλεξίπτωτα. Ίσως αυτή η πίκρα [και] ο θυμός που είχαν μέσα τους γενικά [λόγω] του πολέμου συνδέονταν μέχρι τώρα για όλα... Και εντάξει. Πιστεύω [πως] ποτέ δεν θα το ξεπεράσουν. Ειδικά οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας. Η μαμά μου απλά θέλει … να πάει πίσω στον τόπο της. Δεν την ενδιαφέρει τόσο πολύ… Δεν τα συνδέει όλα [γιατί] έχτισε τη ζωή της εδώ.
ΝΧ: Εσύ τι θα’ θελες να γίνει;
ΑΑ: Εγώ θέλω να βρεθεί μια λύση [που] δεν σημαίνει ότι [πρέπει να] φύγουν όλοι οι Τούρκοι [και] οι Τουρκοκύπριοι να πάνε [πίσω] στη χώρα τους, πάμε εμείς πίσω και είναι όλα καλά. Ξεκινάμε να [φτιάχνουμε] τα σπίτια μας και οργανώνουμε τη ζωή μας. Με ενδιαφέρει [περισσότερο] μια λύση η οποία να μπορούν οι δικοί μου να πάνε στους τόπους τους, αλλά να μπορούμε να ζήσουμε και μαζί με τους Τουρκοκύπριους επειδή πρέπει να ζήσουμε μαζί τους. Πρέπει να το καταλάβουμε ότι δεν γίνεται διαφορετικά. Παλιά ζούσαν κάποιοι μεταξύ τους, ήταν μια χαρά και ακόμα κρατούν επικοινωνίες. Για παράδειγμα, οι Τουρκοκύπριοι που μένουν στο σπίτι της θείας μου…ήρθαν σπίτι μας, τους κάναμε τραπέζι και πήγαν και οι δικοί μου [σ’ αυτούς]. Θέλω μια λύση [με] την οποία [θα] μπορούμε να πηγαίνουμε σχολεία μαζί με Τουρκοκύπριους, να μαθαίνουμε και εμείς Τούρκικα, να μαθαίνουν εκείνοι Ελληνικά και όλα αυτά… Βασικά πρέπει να ξεχάσουμε όχι τον πόλεμο, ούτε τους τόπους μας, αλλά να …..ξεχάσουμε την ιστορία μας [για να μπορέσουμε να διώξουμε] … το μίσος από μέσα μας. Νομίζω οι νέοι δεν είναι έτσι. Το πιο άσχημο είναι ότι κάποιοι πάνε … στα κατεχόμενα όχι για να δουν τους τόπους τους, αλλά για να διασκεδάσουν. Πάνε για να φάνε το ψάρι τους, να κάνουν τα μπάνια τους, να πάνε στα καζίνα, να δώσουν λεφτά στους Τούρκους και δεν καταλαβαίνουν ότι πάμε για να δούμε τον τόπο μας από ‘κει, πάμε για να θυμηθούμε και τίποτε άλλο. Το εκμεταλλεύονται…
ΝΧ: Νομίζεις, όμως, ότι αν ξέραμε γιατί έγινε η εισβολή και τι προηγήθηκε της εισβολής θα μας βοηθούσε κάπως;
ΑΑ: Θα βοηθούσε στη λύση…αλλά [από την άλλη] ίσως και να μην βοηθούσε τόσο γιατί [θα] ξέραμε τους φταίχτες. Γιατί πάντα υπάρχουν κάποιοι που φταίνε. [Περισσότερο θα] πρέπει να δούμε τώρα τι θα γίνει. Δηλαδή δεν βοηθά τόσο τι θα αποφασιστεί μεταξύ των προέδρων… Είναι ο κόσμος ο ίδιος που πρέπει να βρει μια λύση χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει…να πάμε πίσω να βρούμε πού ήταν το πρόβλημα. Έτσι και αλλιώς δεν βρήκαν λύση στο πρόβλημα. Έχει τόσα χρόνια που δεν έγινε κάτι. Πολλοί κοροϊδεύουν τη λύση του Κυπριακού…. Θα βρεθεί αυτή η λύση; Έγώ πιστεύω ότι μπορεί να γίνει. Γιατί τα τελευταία χρόνια έγιναν μεγάλα βήματα και μπορεί να έρθει η λύση. Βέβαια δεν θα είναι όλοι ευχαριστημένοι... Έχει πολλούς που ακούω που λεν δεν χρειάζεται να έρθει. Συνήθως όχι πρόσφυγες. Γιατί είναι οι πρόσφυγες που πονούν παραπάνω και θέλουν να πάνε στον τόπο τους.
ΝΧ: Ωραία. Υπάρχει κάτι άλλο που νιώθεις ότι θέλεις να μου πεις; Ίσως κάτι άλλο από εκείνο το πρωί του ’74;
ΑΑ: Βασικά κάθε φορά που ακούω εκείνη τη σειρήνα ... φοβάμαι… Είναι κοντά στο σπίτι μου στο δημοτικό. Φοβάμαι πως κάποια στιγμή μπορεί να γίνει ξανά πόλεμος. Δηλαδή δεν είμαστε καθησυχασμένοι ούτε εμείς οι νέοι. Και η μαμά μου αναστατώνεται με τη σειρήνα γιατί θυμάται εκείνη τη μέρα. Ειδικά από ένα ήχο μπορεί να θυμηθείς πάρα πολλά πράγματα. Εκείνο το λεπτό που παίζει μπορεί να έρθουν πολλές αναμνήσεις στο μυαλό σου. Φοβάμαι, λυπάμαι, θα ήθελα πολύ να έρθει η λύση… Περισσότερο όμως αναστατώθηκα το προηγούμενο καλοκαίρι……μετά την κηδεία του θείου μου. Μετά…το κλάμα και αυτό που είδα … εκεί αναστατώθηκα. Και ένιωσα θυμό. Γιατί ήταν ένας νέος άνθρωπος που έχτιζε τη ζωή του και … γκρεμίστηκαν όλα. Χαίρομαι [όμως] που έχω θείο αγνοούμενο και είμαι περήφανη για εκείνον. Γιατί πολέμησε για την πατρίδα του, μπορεί να έχασε τη ζωή του, αλλά αν δεν υπήρχαν αυτοί όλοι που πολέμησαν μπορούσε να ήταν ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Βασικά θα ήθελα…να έρθει η λύση και να φύγει η πίκρα. Τίποτε άλλο.
ΝΧ: Γνωρίζεις Τουρκοκύπριους;
ΑΑ: Ξέρουμε εκείνους που μένουν στο σπίτι της θείας μου που κρατούν επαφή με τους δικούς μου, κάνουν τραπέζι…αλλά εμείς μια φορά πήγαμε. Δεν πάνε οι δικοί μου απ’ εκεί γιατί θεωρούν ότι τους δίνουμε λεφτά στο τέλος… Αν πάμε θα φέρουμε τη μπουκάλα με το νερό μας, το φαΐ μας και τίποτε άλλο… Η γιαγιά μου είδε προίκα της θείας μου, φλιτζανάκια κλπ τους τα ζήτησε, αλλά δεν της τα δίνουν. Ενώ είναι πολύ καλοί άνθρωποι, θεωρούν ότι είναι δικά τους αυτά … που έχουν εκεί. Τουρκοκύπριους φίλους δεν έχω. Δεν έτυχε να γνωρίσω αλλά δεν έχω πρόβλημα να [γνωρίσω]… Και εκείνο που είπαμε για τη λύση δηλαδή να πάω σε ένα σχολείο…και να μάθω Τούρκικα [για παράδειγμα] και όλα αυτά δεν [θα] με ενδιέφερε. Θα το έκανα. Γιατί τελικά είναι μέρος της ιστορίας μας και εκείνα όλα.…Πρέπει να το δεχτούμε.
ΝΧ: Μάλιστα. Ευχαριστώ Νάσια…
ΑΑ: Εγώ ευχαριστώ.
****************************
Ερευνήτρια: Ωραία. Νάσια πες μου το όνομα του αγνοούμενου θείου σου. Κάτι που δεν μου ανάφερες.
Ν. Αβραάμ: Ελευθέριος Αβραάμ, [αλλιώς] Λευτέρης.
Ερευνήτρια: Πόσο χρονών ήταν;… 
Ν. Αβραάμ: 21 [χρονών].
Ερευνήτρια: Εντάξει…… [και] κάτι άλλο…ήθελα να σε ρωτήσω……Νομίζεις ότι θα μπορούσα να μιλήσω με κάποιον άλλο που έχει ενδιαφέρουσα [μια] ιστορία [να μου πει];
Ν. Αβραάμ: Ο μπαμπάς μου…[μικρή παύση]…

Ερευνήτρια: Θα τον ενδιέφερε;
Ν. Αβραάμ: Η γυναίκα του.
Ερευνήτρια: Η γυναίκα του [θείου σου;]
Ν. Αβραάμ: [Ναι,] που θα παντρευόταν.
Ερευνήτρια: Εντάξει. Την ξέρεις; Έχετε επαφή;
Ν. Αβραάμ: Έχουμε επαφή. Ενώ έκανε την οικογένεια της [εμείς] έχουμε πολύ μεγάλη επαφή…Τη νιώθουν σα νύφη τους ακόμα.
Ερευνήτρια: Μάλιστα.
Ν. Αβραάμ: Στην οικογένεια μου έχω και θείες, [αδερφές του μπαμπά μου,] που ξέρουν πιο πολλά πράγματα… Ο μπαμπάς μου ήταν και πιο μικρός…[παύση]……Μπορώ όμως να [τους πω]…
Ερευνήτρια: Μπορείς να με φέρεις σε επαφή;……Θα με ενδιέφερε [ιδιαίτερα με τη γυναίκα του θείου σου]. Μπορείς να ρωτήσεις……ποιος θα ενδιαφερόταν;
Ν. Αβραάμ: Ναι, να τους ρωτήσω και να… σας πω.
Ερευνήτρια: Ναι, να μου πεις για να δούμε πότε βολεύει για [τη συνέντευξη]…
Ν. Αβραάμ: Την Παρασκευή θα πάω Λάρνακα…
Ερευνήτρια: Ίσως πάω εγώ …
Ν. Αβραάμ: …να μιλήσω μαζί τους…