#TheJourneyToMySuccess

Μαρία Gojkovic: «Επιτυχία είναι όταν η πορεία σου σε κάνει περήφανο και ευτυχισμένο»

Γκόιγκοβιτς! Έτσι προφέρεται το επίθετό μου. Πολλοί, όταν το βλέπουν γραμμένο με λατινικούς χαρακτήρες, νομίζουν πως έχω κάποια συγγένεια με τον διάσημο τενίστα. Μακάρι να είχα.

Ως μαθήτρια είχα πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες. Πέρασα και από διάφορα αθλήματα, όπως το τένις και την κολύμβηση. Μου άρεσε να δοκιμάζομαι σε διαφορετικά πεδία, να τεστάρω τις αντοχές μου, τα όριά μου. Ακόμα μου αρέσει να το κάνω αυτό.

Νομίζω «φταίει» και λίγο το DNA μου και το πώς εξελίχθηκε η ζωή μου. Γεννήθηκα το 1997 στη Σερβία, εν μέσω των γιουγκοσλαβικών πολέμων. Οι γονείς μου ήταν τότε 20 χρονών, μικρά παιδιά, και έπρεπε να φροντίσουν ένα μωρό και να το προστατεύσουν από τη δίνη του πολέμου. Μέναμε σ’ ένα χωριό, κοντά στο αεροδρόμιο και θυμάμαι πως, κάθε φορά που ένα αεροπλάνο ή ελικόπτερο περνούσε από πάνω μας, τρέχαμε να κρυφτούμε υπό τον φόβο των βομβαρδισμών.

Στην Κύπρο βρεθήκαμε λίγο μετά τη λήξη του πολέμου. Οι γονείς μου ήθελαν να πάμε κάπου όμορφα για διακοπές για να ξεχαστούμε και να αποκτήσουμε νέες, χαρούμενες εικόνες. Η Κύπρος ήταν από τις πιο εύκολα προσβάσιμες χώρες για εμάς τότε, ενώ η ασφάλεια, ο καιρός και το βιοτικό επίπεδο της χώρας ήταν ιδανικά για διακοπές. Ήρθαμε για τρεις εβδομάδες και καταλήξαμε να ζούμε εδώ 20 χρόνια τώρα. Νομίζω πως, αν ήμουν κι εγώ στην ηλικία τους με ένα μικρό παιδί και βίωνα όλα όσα είχαν βιώσει στη Σερβία, θα έκανα την ίδια επιλογή. Η Κύπρος φάνταζε παράδεισος για την οικογένειά μας και αποδείχτηκε πως όντως ήταν.

Θεωρώ πως επιτυχία δεν είναι τα πολλά λεφτά και η δόξα, αλλά το να είσαι ευτυχισμένος εκεί που καταλήγεις. Οι στόχοι είναι σημαντικοί, αλλά πιο σημαντικό είναι το τι κάνεις για να φτάσεις σε αυτούς. Αν η πορεία σου σε κάνει περήφανο και ευτυχισμένο, τότε θεωρώ πως έχεις πετύχει

Τον πρώτο καιρό ήταν περίεργα. Δεν ήξερα καθόλου ελληνικά, ούτε και αγγλικά. Ήρθα στην Κύπρο τριών ετών, με το ζόρι μιλούσα σέρβικα. Θυμάμαι στο σχολείο να δυσκολεύομαι πολύ, να μην μπορώ να συνεννοηθώ με κανέναν και εξ αιτίας αυτού να έρχομαι συνεχώς σε συγκρούσεις με τους συμμαθητές μου. Ευτυχώς, άρχισα να μαθαίνω γρήγορα τα ελληνικά και τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν καλύτερα. Σήμερα μιλώ πέντε διαφορετικές γλώσσες, κάτι που θεωρώ τεράστιο προσόν. Παρόλα αυτά, τα ελληνικά θεωρώ πως ήταν η πιο σημαντική γλώσσα που έμαθα. Μαθαίνοντας ελληνικά κατάφερα να αγαπήσω τον τόπο. Κατάφερα να αφομοιωθώ, να γίνω κομμάτι του και να μου συμπεριφέρονται ως ίση. Ίσως γι’ αυτό δεν ένιωσα ρατσισμό ή αποξένωση.

Θεωρώ πως επιτυχία δεν είναι τα πολλά λεφτά και η δόξα, αλλά το να είσαι ευτυχισμένος εκεί που καταλήγεις. Οι στόχοι είναι σημαντικοί, αλλά πιο σημαντικό είναι το τι κάνεις για να φτάσεις σε αυτούς. Αν η πορεία σου σε κάνει περήφανο και ευτυχισμένο, τότε θεωρώ πως έχεις πετύχει.

Για αρκετά χρόνια δεχόμουν αρνητικά σχόλια για την εμφάνισή μου. Ότι είμαι πολύ αδύνατη ή πολύ ψηλή. Στην αρχή με ενοχλούσε, ύστερα κατάλαβα πως το πρόβλημα δεν το έχω εγώ, αλλά αυτοί. Αν είσαι καλά με τον εαυτό σου δεν έχεις ανάγκη αυτά τα πράγματα. Κι εγώ ήμουν καλά με τον εαυτό μου από πολύ νωρίς. Θεωρώ πως και αυτό οφείλεται στο DNA. Οι Σέρβοι είναι πιο σκληροί συναισθηματικά, δεν ενοχλούνται εύκολα από προσβολές και κακίες.

Ως προσωπικότητα δεν μου αρέσει να εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου και έτσι λειτουργούσα από παιδί, ό,τι και να συνέβαινε. Προτιμούσα να το διαχειρίζομαι μόνη μου και να μη λέω σε κανέναν το πρόβλημά μου. Αντ’ αυτού προτιμούσα να εκτονώνω όλα όσα ένιωθα μέσα από διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες. Χορό, άθληση, θέατρο, μουσική και πολλά άλλα. Καθάριζε το μυαλό μου και έπαιρνα δύναμη. Αυτή όλη η διαδικασία με εξέλιξε και μου έδωσε όπλα για να αντιμετωπίζω κάθε δυσκολία. Όπως οι αρνητικές και σκληρές κριτικές που κάποιοι μου έκαναν όταν ξεκίνησα το modelling.

Το modelling ήρθε στη ζωή μου τυχαία το 2015, όταν ήμουν ακόμη μαθήτρια λυκείου. Τα πρώτο διάστημα δεν ήταν εύκολο. Περνούσε ο καιρός και δεν είχα κλείσει καμία δουλειά. Είχα ξεκινήσει να έχω αμφιβολίες για τον εαυτό μου, ότι δεν είμαι αρκετά καλή, αρκετά όμορφη. Ίσως να συνέτεινε και το γεγονός πως κάποιοι στο πρακτορείο μού είχαν πει πως έπρεπε να «στεγνώσω» γιατί δεν ήμουν αρκετά αδύνατη και αυτό δεν βοηθούσε την ψυχολογία μου.

Όσο απογοητευμένη και να ήμουν, ποτέ δεν έπεσα στην παγίδα να γίνω όπως με ήθελαν αυτοί. Πολλοί νομίζουν πως ο χώρος της μόδας είναι εύκολος. Ποζάρεις, χαμογελάς και πληρώνεσαι. Έχοντας βιώσει διάφορα, μπορώ να πω με σιγουριά πως η πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι. Αν δεν το αγαπάς πραγματικά, δύσκολα το αντέχεις.

Δουλεύοντας μόνη μου, αναγκάστηκα να μάθω πολλά πράγματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Έπρεπε να ξέρω πότε και πώς να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου, να διεκδικώ πράγματα και να διαχειρίζομαι την εικόνα μου. Είχα, βέβαια, δίπλα μου τους γονείς μου, σε κάθε μου βήμα.

Από το μυαλό μου πέρασαν όλες οι επιλογές που είχα στην Κύπρο, αλλά εν τέλει το Frederick ήταν η καλύτερη επιλογή. Ήθελα να είμαι κοντά στο πατρικό μου στη Λεμεσό και τα μαθήματα να γίνονται στα αγγλικά. Το Frederick μού τα πρόσφερε και τα δύο

Οι σπουδές για εμένα ήταν μονόδρομος. Είχα σχέδια και πλάνα, δεν είχα βάλει όλα μου τα αυγά σε ένα καλάθι, επειδή έτυχε να έχω μια καλή εξωτερική παρουσία. Πολύ συχνά ένιωθα να με υποτιμούν, απλώς και μόνο επειδή είμαι όμορφη. Ασυνείδητα ίσως αυτό και να ήταν που με πείσμωσε και διάβαζα τόσο πολύ και ήμουν καλή σε όλα τα μαθήματα στο σχολείο και αργότερα στο πανεπιστήμιο.

Αυτό, όμως, με δυσκόλεψε στο να επιλέξω τον κλάδο που θα ακολουθούσα, όταν ήρθε η ώρα να επιλέξω τι θα σπουδάσω. Αρχικά είχα αποφασίσει να σπουδάσω μαθηματικά σε αγγλικό πανεπιστήμιο. Η ζωή παρόλα αυτά κρύβει εκπλήξεις, έτσι όταν έπρεπε να φύγω για σπουδές δεν μπορούσα καθώς περίμενα να πάρω την κυπριακή υπηκοότητα και η μετάβαση για σπουδές θα καθυστερούσε κι άλλο τη διαδικασία. Έμεινα Κύπρο αποφασίζοντας να κάνω ένα gap year, να συνεχίσω να δουλεύω και, μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία με την υπηκοότητα, να φύγω.

Στα μισά της διαδρομής ένιωθα πως πνιγόμουν, πως δεν έκανα κάτι χρήσιμο, κάτι δημιουργικό. Ξεκίνησα να κοιτάω πανεπιστήμια στην Κύπρο, έχοντας το μυαλό μου τους κλάδους των μαθηματικών και των οικονομικών.

Από το μυαλό μου πέρασαν όλες οι επιλογές που είχα στην Κύπρο, αλλά εν τέλει το Frederick ήταν η καλύτερη επιλογή. Ήθελα να είμαι κοντά στο πατρικό μου στη Λεμεσό και τα μαθήματα να γίνονται στα αγγλικά. Το Frederick μού τα πρόσφερε και τα δύο.

Παράλληλα, όμως, μου πρόσφερε και μία προοπτική που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα κατά νου, τη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Μια σπουδή που επί της ουσίας θα μου έδινε τη δυνατότητα για δεκάδες επαγγελματικές επιλογές στο μέλλον.

Μελετώντας το, ανακάλυψα πως ο συγκεκριμένος κλάδος, ειδικά με τον τρόπο που προσφερόταν στο Frederick, θα μου άνοιγε πολλές πόρτες ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου. Είναι η βάση εκείνη που χρειαζόμουν για να χτίσω πάνω της το επαγγελματικό μου μέλλον.

Η ευκαιρία να δουλέψω ως tutor ήταν από τις πιο καθοριστικές αφού μου έδωσε να καταλάβω πόσα πολλά είχα μάθει όλο το προηγούμενο διάστημα στο πανεπιστήμιο

Το πρώτο διάστημα ήταν λίγο αμήχανα γιατί ένιωθα πως δεν άλλαξε κάτι στη ζωή μου, από το τότε που πήγαινα σχολείο. Μετά τους πρώτους μήνες, όμως, άλλαξε όλος ο τρόπος σκέψης μου. Αρχικά ήταν οι καθηγητές μου, οι οποίοι μου άνοιξαν νέους ορίζοντες, όπως και η συναναστροφή με τους συμφοιτητές μου.

Στο μεταξύ ξεκίνησα να εργάζομαι και στο πανεπιστήμιο αποκτώντας πολύ διαφορετικές εμπειρίες, που δεν φανταζόμουν. Στην αρχή ανέλαβα πόστο στο Γραφείο Εισδοχής και το administration και στη συνέχεια στο tutoring με νέους φοιτητές.

Η ευκαιρία να δουλέψω ως tutor ήταν από τις πιο καθοριστικές αφού μου έδωσε να καταλάβω πόσα πολλά είχα μάθει όλο το προηγούμενο διάστημα στο πανεπιστήμιο.

Όταν μπαίνεις στη διαδικασία να εξηγείς σε άλλους αυτά που έχεις βιώσει και μάθει, αντιλαμβάνεσαι το επίπεδο στο οποίο έχεις φτάσει και την εξέλιξή σου. Παράλληλα, ανέπτυξα εξαιρετικά τις επικοινωνιακές μου ικανότητες, επειδή έπρεπε να μεταφέρω σε άλλους γνώσεις και εμπειρίες με εύκολα κατανοητό τρόπο.

Το αστείο είναι πως μέχρι να μπω στο Frederick θεωρούσα ότι ήμουν πειθαρχημένη και συγκεντρωμένη στους στόχους μου. Τα χρόνια των σπουδών μου, ωστόσο, μου απέδειξαν πως αυτό που ήμουν πριν δεν είχε καμία σχέση με αυτό που έπρεπε να γίνω αν ήθελα να πετύχω τους στόχους μου.

Αυτή ήταν και μία συμβουλή που μου έδωσαν κάποιοι καθηγητές μου στο πανεπιστήμιο. Να ανοίγω τους ορίζοντές μου και να ψάχνομαι πέρα από τα προφανή. Να μη μένω μόνο σε όσα μαθαίνω στο πανεπιστήμιο, αλλά να αναζητώ καινούργια πράγματα και λύσεις στα προβλήματά μου

Αν μου ζητούσες να σου πω δύο δεξιότητες που ανέπτυξα εξ αιτίας της φοίτησής μου στο Frederick, σίγουρα θα σου έλεγα την ικανότητα να διαχειρίζομαι πολύ καλά τον χρόνο μου και να αξιολογώ σωστά τις προτεραιότητές μου.

Εύκολο δεν ήταν. Υπήρχαν πολλά βράδια που κοιμόμουν στις τρεις τα ξημερώματα γιατί διάβαζα για μία εξέταση, ξυπνούσα στις έξι για φωτογράφιση και στις τρεις το μεσημέρι πήγαινα να δώσω μάθημα. Λόγω της δουλειάς, έτυχε να χάσω παράδοση και να πρέπει μετά να τα καλύψω μόνη μου και αντίθετα έτυχε να χάσω δουλειά επειδή είχα εξέταση. Δεν το μετάνιωσα στιγμή γιατί πάντα μου άρεσε να προκαλώ και να πιέζω τον εαυτό μου.

Αυτή ήταν και μία συμβουλή που μου έδωσαν κάποιοι καθηγητές μου στο πανεπιστήμιο. Να ανοίγω τους ορίζοντές μου και να ψάχνομαι πέρα από τα προφανή. Να μη μένω μόνο σε όσα μαθαίνω στο πανεπιστήμιο, αλλά να αναζητώ καινούργια πράγματα και λύσεις στα προβλήματά μου.

Συνεχίζω με το modelling και παράλληλα μπήκα στην τελική ευθεία για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο Frederick. Πριν την πανδημία έκανα σκέψεις για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, αλλά και πάλι η ζωή μου ανάτρεψε τα σχέδια. Προς το παρόν δεν ξέρω τι θα κάνω, αλλά έχω χρόνο να το σκεφτώ.